VOLIMPIVO
Briselski dvojac Sebastien Morvan i Olivier de Brauwere su pokrenuli u Belgiji program “Brussels Beer Project” koji djeluje pod geslom “Pozdrav 21. vijeku – zbogom srednjem vijeku”. Projekat počiva na javnim degustacijama piva organizovanim putem socijalnih mreža. Uzevši u obzir da se cijeli projekt zasniva na modernom pivu, ovo je prava mala revolucija u zemlji sa historijskim Abbey pivovarama. Njihove degustacije više liče na američke degustacije u Portlandu ili Teksasu, nego li na tipske degustacije u Briselu. I upravo to je pomenuti dvojac želio, kada su projekat pokrenuli 2013. Da u u jednoj takvoj tradicionalnoj zemlji sa tako tradicionalnim pivima i receptima, donese nešto novo, moderno i svježe na belgijsku pivsku scenu.
Sreli su se u Kanadi prije 10 Godina na ondašnjem Ontario Univerzitetu i ostali zapanjeni koliko tamošnja pivska scena nudi originalnih i modernih piva. Vrativši se u Evropu odlučili su pokrenuti pivaru, što je za američke prilike sasvim uobičajeno, ali ne i za zemlju kao što je Belgija gdje su do tada postojale samo stare pivovare. Ono što je odlikovalo njihovu pivovaru već u početku to su besramni eksperimenti i kolaboracije sa raznoraznim pivovarama. Prvo pivo im je bila kolaboracija sa londonskim Weird Beard Brew Co. gdje su javnosti prezentovali tipski engleski ale (Churchill's Delusion) sa okusom tobaka. Da to nije bio samo slučaj, pokazuju i sastojci koje su koristili u slijedećim pivima sa čilijem, yuzu ili starim hljebom.
Kako je Belgija zemlja sa jednom od najstarijih tradicija u pravljenju piva (od 12 stoljeća), ovo je bio apsolutni preokret u takvoj jako tradicionalnoj zemlji. Kako je u srednjem vijeku pivarstvo došlo u tu katoličku zemlju preko manastira, tako je ostalo i do dana današnjeg. Većina belgijskog piva se i dalje proizvodi u manastirima. S druge strane, u Americi su neki od najvećih modernih pivara toliko opsjednuti belgijskim pivom, da ga skoro svi imaju u svojoj ponudi. Nije naravno riječ o klasičnim belgijskim pivima, već eksperimentima u korištenju belgijskog kvasca i slično. A eksperiment opet dolazi iz Belgijske pivske kulture, gdje se u manastirima pivo kroz godine pravilo sa začinima i voćem i raznim kombinacijama sa kvascima. Za razliku recimo od njemačke kulture, gdje je njemački zakon o čistoći piva toliko striktan, da u njemu nema mjesta eksperimentu.
Ipak, dolazak gore pomunutog dvojca na belgijsku pivsku scenu je prilično hrabar i neuobičajen. Dok su s jedne strane mnogi pivari u svijetu kopirali belgijska piva i radili eksperimente sa istima, prvi put se zapravo pojavio neko u Belgiji da priču okrene. I to ni manje ni više, nego da ideje uzmu direktno od američke craft scene. A ono što je specifično za američku craft scenu je upravo hmelj. U enormnim količinima i smjelim kombinacijama. Koliko je to donijelo uspjeh “Brussels Beer Project” govori činjenica da su potom počele da niču i druge pivovare u Belgiji koje su koristile istu ideju. Jedna od njih je Hopscheppers iz Antwerpena gdje se par kućnih pivara skupilo i počelo da izbacuje na strogo belgijsko tržište hektolitre IPA i RIS-ova, tipskih i omiljenih američkih stilova.
Da se nisu zaustavili samo na sadržaju boca, pokazuje i prava mala revolucija u etiketama. Belgijska piva su jako klasična i stroga kada su u pitanju etikete. Za Ameriku je s druge strane specifično da pivare uzimaju lokalne umjetnike koji crtaju i prave prava umjetnička djela od etiketa. Tako su i moderne belgijske pivovare na tržište prvi put izbacile u Belgijskoj historiji etikete sa jakim bojama i modernom tipografijom. Ipak, u jednoj stvari su ostali vjerni Belgiji. A to je kvasac. Tu ne prave kompromise i svjesni su da su ćelije kvasca kao što je Brett najvažnije i najbolje koje postoje na planeti. Ostaje da se vidi kako će da se razvija ova prava mala belgijska revolucija, a do tada ukoliko naiđete na boce “Brussels beer Project”, obavezno konzumirajte tu bocu historijskog presedana.
